Ω, έρωτα

Ω ερωτευμένε
Άσε κάτω του σταριού τα ΄πόσταγμα και το τασάκι, συζητάμε
Κανέναν δεν βοήθησε η παρακμή, ό,τι σου λέω…
Ούτε η θεοποίηση βοηθά, αυτό και αν πρέπει να το ξες, πρόσεχε!

Ω, έρωτα
Προσπαθώ να φανταστώ γιατί υπάρχεις
Γιατί το καλό λεν΄ δεν έχει ακραίο κομμάτι μέσα του και εσύ αυτό εισ΄
Αλλά τα ακραία υμνούν οι ομοϊδεάτες μου, αντίφαση, τρομερό πράγμα, το «ερωτεύτηκα».

Ω, έρωτα
Δεν ντρέπεσαι να πονάς τα αδέλφια μου έτσι;
Γιατί τους έταξες πράγματα που δεν έχεις;
Δικό του ρίσκο, όμως δικιά σου η προσφορά, εσύ φταις περισσότερο, θαρρώ.

Ω, έρωτα
Γιατί σκοτώνουν στ’ όνομά σου;
Γιατί αυτοκτονούν;
Γιατί «δεν βάζεις μυαλό» και μας «πουλάς» κάλπικα συναισθήματα;
Γιατί δεν σέβεσαι την αγάπη;
Α, και, ερωτευμένε, καλή η βόλεψη αλλά όλοι ξέρουν, τρεις μήνες.

Κόλιας

Photography credits: El