Ταβέρνα 2.1

Φαγητό
-ο ήλιος ξαπλώνει στα πεζοδρόμια
έτοιμος να σου σφίξει τον λαιμό-
αποφεύγω πια τέτοιες παγίδες,

το νερό,
το πορτοκάλι
-η γεύση, ναι, πολύ αλάτι-
τι να κάνω, δεν ξεπλένεται η θάλασσα
με θάλασσα
και το νεκταρίνι όσο το πλένω στο κύμα
τόσο διαλύεται, σάρκες ξινάλμυρες,
θυμήθηκα τον γαύρο μαρινάτο,
που μου πέταξες
σαν πρόταση κι’ αρνήθηκα,
είδα στο δίπλα τραπέζι πως
ήταν σχεδόν ωμός.
Χτες θα τον έβαλαν στο βάζο.
Τηγανητά τζιτζίκια,
πώς αντέχουν;
Τα δέντρα απ’ την μία πράσινο σκιάς
απ’ την άλλη λεπίδα λευκή,
ξέχασα τα γυαλιά ηλίου
ώστε τα βλέπω όλα μισά.
Ευχαριστώ για το κρασί.