Κατηγορία: Inside Out

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να σε ρωτήσω, αλλά μετά αναρωτιέμαι τι είναι οι λέξεις, οι ερωτήσεις, τα κρυφά μηνύματα, οι απαιτήσεις που συνειδητά δεν θέλω να σου επιβάλω.

Μπαίνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Το φως του διαδρόμου λούζει το πάτωμα του δωματίου με μια πλατιά κίτρινη ακτίνα. Το υπόλοιπο τσιμεντένιο κουτί παραμένει σκοτεινό. Οι λερωμένες με χώμα αρβύλες, λερώνουν την μπεζ μοκέτα. Θα μπορούσες να τις βγάλεις για να μην χαλάσεις αυτή την ηρεμία του χρώματος. Μα η καταστροφή είναι τόσο γοητευτική… Στην…

Να αγαπάς τη μαμά σου. Ακούς; Να την αγαπάς και να φροντίζεις να της το θυμίζεις κάθε φορά που το πρόσωπό της σκιάζουν συναισθήματα όπως ο φόβος, η θλίψη και η ανασφάλεια. Να την αγαπάς, ρε βλάκα. Αυτή η γυναίκα σε κουβαλούσε μέσα στα σπλάχνα της για μήνες, κι έπειτα σε έβγαλε από μέσα της…

Το κόψιμο των λουλουδιών θυμίζει αχνά τον αποκεφαλισμό ενός ωραίου προσώπου. Είναι μια μικρή πράξη εγωισμού, χοντροκομμένου ενστίκτου,

Έμεινα να κοιτώ τα χέρια μου. Αν ξεχνιόμουν, θα κοιτούσα γύρω, σ’ ένα «γύρω» που ένιωθα να με σβήνει. Σαν να κρατιόμουν σε μια κλωστή ολόκληρος φανταζόμουν πως γύρω μου δεν είχα το παρόν μου, αλλά ερείπια, ένα μάζεμα θραυσμάτων,

Τριγυρνάς στο κρεβάτι όλο ανησυχία μέσ’ τα άγρια χαράματα. Το σεντόνι έχει γίνει κουβάρι κάτω από το σώμα σου και εσύ κοιτάζεις το λευκό ταβάνι, πάνω στο οποίο προβάλλονται όλα τα λάθη της ζωής σου. Σα να μην έφτανε αυτό, μία χαρακτηριστική φωνή στο κεφάλι σου, που μάλλον θα μοιάζει με τη δική σου, αρχίζει…

Μερικές δόσεις, πινελιές ίσως, από τι; Α, ναι, ίσως από κάποιο σώμα… Το αίσθημα αναζητώ όμως, από ένα κρυφό αποκορύφωμα.