-
Ας πω ό,τι προλάβω | #Topic_Week
Ξύπνα! Καινούρια μέρα, μια νέα μάχη. Μην παραδίδεις τα όπλα· μοιάζουν που μοιάζουν παιδικές σφεντόνες μπροστά στα δικά τους. Για πρωινό τι θα φας; Ορίστε, ΦΑΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ. Μελάτο, αφού μιλάμε για «αμελέτητους». Κι ας είναι δύσπεπτος. Και ας στριμώχνεται στου στομάχου τα τοιχώματα, όπως στριμώχνουν οι νταήδες του αθώα παλικάρια σε χαντάκια.
-
Σινεμάτικ εφιάλτης | #Topic_Week
Εφιάλτες, εφιάλτης, ωραία λέξη… περίπου. Είναι σαν όλα αυτά τα άσχημα που έχει η ζωή, σε πονάνε αλλά και τα ποθείς στα κρυφά. Ξέρεις… αυτά τα τραχιά πτωτικά αισθήματα που κάνουν ηχώ. Ο εφιάλτης, λοιπόν, είναι μια λέξη σχετικά προβλέψιμη, ίσως ακόμη και ζεστή.
-
Γυναίκα | #Topic_Week
Κόβω κομμάτια από το σώμα μου και τα κολλάω στον τοίχοΘα έλεγε κανείς πως δημιουργώ τέχνηΜα εγώ ξέρω ότι η τέχνη βρίσκεται σε αυτό που απομένεικαι στέκεται όρθιο και πολεμά και αντιστέκεται
-
Παρειδωλία | #Topic_Week
Παρειδωλία: /ουσ. ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται εσφαλμένα ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο. Προϊόν της παρειδωλίας είναι αυτό το μακρόστενο πρόσωπο με το ορθάνοιχτο στόμα και τα ορθάνοιχτα μάτια κάπου ανάμεσα στα «νερά» του παρκέ πατώματος του δωματίου σου, η γυναικεία μορφή με το πονηρό βλέμμα που σχηματίζει…
-
Ξύπνα και ξόρκισε | #Topic_Week
Πώς ορίζεις τον εφιάλτη;Είναι αυτό που ο καθένας φοβάται περισσότερο; Είναι αυτό που ζει χωρίς να μπορεί να ξεφύγει; Είναι αυτό που δε θέλει να κλείσει τα μάτια για να το δει;
-
Κενά σκεπάσματα | #Topic_Week
Δεν ήρθες ποτέ να κοιμηθούμε μαζί. Ούτε στον πόνο,ας ήταν η αγκαλιά παρηγοριάχωμένη στα σεντόνια θα σκέπαζεκάθε νυσταγμένη μας σκέψη.
-
Εφιαλτική διαδρομή | #Topic_Week
Μακρύς λευκός διάδρομος. Το πάτωμα είναι από μάρμαρο και τα σχέδιά του με αποσυντονίζουν. Κάθε βήμα και τρεις πόρτες. Μια ευθεία, μια δεξιά και μια αριστερά. Πάντα πρέπει να διαλέξω, κάτι που με φοβίζει περισσότερο και απ’ το θάνατο. Τουλάχιστον αυτός δεν ρωτάει να διαλέξεις.
-
Άσε με μόνο | #Topic_Week
Τα κουδούνια, με μικρούς λεπτούς ήχους, σημαδεύουν τις στιγμές στον αέρα. Άσχετοι ήχοι, σαν παρασυρμένα φύλλα στην ροή του, κατακάθονται μέσα μου σαν να πέφτουν σε πηγάδι. Αναπνέω το κρύο προσπαθώντας να γευτώ την φυσική υφή της σιωπής… Mόνο θροΐσματα και φυσήματα ακούγονται, πιο πολύ τονίζοντας παρά διασπώντας την ηρεμία. Είμαι μόνος, κάθε εικόνα εσώκλειστη…
-
Το γλέντι | #Topic_Week
Από τις κόκκινες και μπλε βουλίτσες που βλέπω όταν κλείνω τα μάτια μου, μεταφέρομαι στην πραγματικότητα του υποσυνείδητου.Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει λίγο με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, αλλά τη ζω με κάθε μου ανάσα.Βρίσκομαι σε μια σούβλα, γυμνή πάνω από μια αναζωπυρωμένη φωτιά. Γύρω μου βλέπω δαίμονες. Όχι κόκκινους μινώταυρους, δαιμονικές ψυχές με…
topicap.wordpress.com 