-
Το Πάσχα το παλίο
Μιας και οι μέρες περάσανε, το αρνί σιγά-σιγά χωνεύτηκε και το αλκοόλ άρχισε να εγκαταλείπει το μυαλό, νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε το Πάσχα το παλιό, εκείνο/α που ήμασταν παιδιά.Advertisement
-
Ερινύες και Ευμενίδες – Δύο Ποιήματα
Ερινύες – ενοχικά μεγαλώνοντας Δεν απήγγειλα ποτέ ποίημα στις γιορτές του νηπιαγωγείου. Κι ας ήξερα απέξω τα ποιήματα όλων των παιδιών. Κι ας σκάλιζα τα πρώτα μου στιχάκια, στην ίδια ηλικία.
-
Ακολουθώντας το μονοπάτι μου
Τι και αν καιν’ οι γάμπες, εγώ θα συνεχίσω, λίγο ακόμα μένει υπολογίζω λανθασμένα μα αποφασιστικά. Κανείς δεν έφτασε ή θα φτάσει στην απόλυτη πράξη ή ιδέα αλλά στην ειλικρινώς επαληθευμένη ουσία της οπτικής του.
-
Αψυχολόγητη κυκλοθυμία
«Μεγάλα όνειρα της νιότης μας, δεν πραγματοποιηθήκατε ποτέ όμως εσείς είναι που δώσατε αυτό το βάθος στη ματαιότητα» -Τάσος Λειβαδίτης
-
Πρωινό
Η κίτρινη μπανάνα σιγοκαίγεται στον νερουλιασμένο ήλιο, η αντηλιά μού κάθεται σαν πικρός, καμένος καφές στον ουρανίσκο και η ελαφριά ζέστη παραείναι μη ξεκάθαρη.
-
Ιμιτασιόν χιούμορ και προστάτες
Ακόμα και όποιος δεν παρακολούθησε τις φετινές απονομές των Όσκαρ, γνωρίζει για το γνωστό ηθοποιό που σηκώθηκε και χτύπησε τον παρουσιαστή για ένα “αστείο” που είπε για τη γυναίκα του. Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις…
-
Ο ενδιάμεσός τους
Λόγια για να εκφραστεί ο πόνος Ψυχολογικά μπαλώματα γίνανε για χάρη της βόλεψης, λυπάμαι.Αναλύσεις για ώρες που ‘ναι άγονες και μάτια πρησμένα.
-
Κοριτσάκι μου
Ο πόνος αυτός ήταν η παρακαταθήκη για τη συνέχειά σου, κοριτσάκι μουΉταν η αναγκαία συνθήκη για να φτάσεις εδώ που είσαι,το τίμημα που έπρεπε να πληρώσεις για να είσαι ακόμα ζωντανή,για να βρεις ένα νόημα στη ζωή.
-
Μπερδεμένη Άνοιξη
Απ’ την λάσπη μέσα βγήκε χαλί κερίνθεςσαν μύκητες με στίγματα, καμπανούλες σιωπηλές,τα άνθη κίτρινα και τα φύλλα γεμάτα στίγματα,βγήκε σαν ανατρίχιασε το χώμα στην ιδέα ήλιουμα πάγωσε απότομα,
-
Λύτρωση
Για όλους αυτούς που με πλήγωσαν βαθιάαυτούς που μου έμαθαν πώς είναι να πονάωγι’ αυτούς που στάθηκαν μόνο στην επιφάνεια και αγνόησαν την ουσία και το βάθοςσ’ αυτούς οφείλω την ακεραιότητα του χαρακτήρα – εκείνοι με ταρακούνησαν, με έπλασαν, με ξύπνησαν – και τώρα περπατάω σταθερά προς τον Σκοπό.
-
Αέναος χειμών
Μιαν άνοιξη φτωχιά από ελπίδα δεν τη θέλω∙ αγουροξυπνημένη από αχούς βομβαρδισμών, δε μπόρεσε ν’ ανθίσει ακόμη φέτος. Τα σύννεφά της πνίγουνε τον ήλιο∙ αργά αργά, σφίγγουνε τις αφράτες προεκτάσεις τους γύρω από τον τιτάνιο αστέρα του. Για κοίτα, θράσος! Δε φοβούνται μη λιώσουν. Θα ήταν, άραγε, πολύ, αν σου ζητούσα έτσι να μ’ έσφιγγες…
-
Σκάστε, άνθρωποι!
Ναι, ήρθε η ώρα να σκάσουμε όλοι μας. Φτάνει πια, ας σιωπήσουμε. Να επικρατήσει απόλυτη ησυχία για να ακούσουμε τους βομβαρδισμούς στην Ουκρανία σε όλα τα πλάτη της γης, τα κλάματα των παιδιών, τον πόνο των γυναικών, τα πτώματα που πέφτουν στο έδαφος, την εκκωφαντική σειρήνα που ηχεί ασταμάτητα στα αυτιά μας σαν το ουρλιαχτό…
-
Και δεν πειράζει που…
Και δεν πειράζει που ‘μαι μόνος, ο πόνος πλέον είν’ μικρός και οι ουλές κομψές. Άνθρωποι με αξία την βοήθεια μου ζητάν’, την ευθύνη να κρατήσω σωστά θέλω, κάθε συμβουλή ένα κομμάτι κληρονομιάς άχρηστης και στέρφας λέω μα η αλήθεια διαφέρει η ιστορία δείχνει.
-
Πολεμώντας με ανθρωπιά
Κανείς δε θέλει να πολεμήσει, απλώς κάποιοι θέλουν ακόμα περισσότερη δύναμη χωρίς να τους νοιάζουν οι συνέπειες. Και όπως πάντα, την πληρώνουν οι απλοί άνθρωποι.
-
Τι επιλέγεις;
Λες πως πιστεύεις στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του∙πως έχει τη δύναμη να κατορθώσει ό,τι τυχόν επιθυμεί.Λες πως η μοίρα και η τύχη ανατρέπονται∙ότι έχουμε ευθύνη να δράσουμε προς αυτό.Λες ότι οι επιλογές μας μάς διαμορφώνουν. Τι επιλέγεις;Το πεπρωμένο για σένα δεν υφίσταται. Τι περιμένεις;
-
Μυρίζει κάτι ξένο
Την κρατώ, λοιπόν, μακριά να τη βλέπω σημάδι όμορφο σε σκηνικό που θολό πια μοιάζει…
-
Μια μελωδία στις παλιές ελληνικές σειρές
Μπορεί πλέον να είμαστε οι περισσότερ@ 2 ξένοι μεταξύ μας αλλά κάπου υπάρχει μέσα μας η αγάπη για τον πλησίον μας. Κάποτε το μεγαλύτερο μας πρόβλημα ήταν τα 10 λεπτά κήρυγμα από τους γονείς, τώρα αν θα έχουμε λεφτά για να ζήσουμε και να μην μας κλείσουν φυλακή.
-
Χαρούμενος, γιατί;
Με κούρασε η άμετρη αισιοδοξία. Στον κόσμο των κεκαλυμμένων βιασμών και φόνων πώς να σκέφτομαι χαρούμενα ξέροντας, βλέποντας ή μαρτυρώντας κάτι ειδεχθές που πλέον σαν καθημερινότητα εμφανίζεται;
-
Τα άλλα (τους) πρόσωπα
Προδοσίες,μικρέςΉ έτσι νομίζεις,Γιατί σε έχουν κάνει να νομίζεις,Γιατί έχεις συνηθίσει το πόνο,και πια σου φαίνεται οικείοςΚαι σε σπάνεΣιγά, πολύ σιγάΝωχελικά
-
Κάνε scroll down
Μην κοιτάς! Μόνο φαντάσου τις κρυμμένες λέξεις, μουρμούρα στο μυαλό σου πέντε αναγκαίους στίχους, ξεμπέρδευε.
-
Η αστρονομία ενός αδιεξόδου
Σαν κοιμηθώ, μη με ξυπνάς, στη λήθη άσε με του ονείρου· επέλεξα την άγνοια ως αρνητής του κλήρου.
-
Πώς ο καπιταλισμός κατέστρεψε τη νεότητα
Σκέψου αυτό. Είσαι 23 χρονών. Στη σχολή έχουν μείνει κάποια μαθήματα όμως πλέον έχεις ξεχάσει πώς ήταν όταν αυτό σου φαινόταν σημαντικό. Η ζωή σου προχωράει μέρα με τη μέρα και εσύ νιώθεις κάθε φορά και πιο ανεπαρκής. «Μεγάλωσες πια, τι θα κάνεις με τη ζωή σου;». Μα δεν ξέρεις την απάντηση.
-
Η καρδιά μου στο καρνέ μου
Λένε ότι γίνεσαι αληθινά ενήλικος όταν χαίρεσαι με τις προσφορές των απορρυπαντικών στο σουπερμάρκετ. Ή όταν τα φρούτα στο ψυγείο σου χαλάνε αντί να ανανεώνονται δια μαγείας. Ή όταν αρχίζεις να ταυτίζεσαι με τον Καλαμάρη αντί για τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη. Εγώ όμως κατάλαβα ότι έγινα και επισήμως ενήλικας όταν άρχισα να λέω στους φίλους…
topicap.wordpress.com 