Ετικέτα: πόετρυ

Ελευθερωμένοςστο παραδεισένιο στρώμα των θεώντα μάτια χρωματίζονταιαπό τις εικόνεςμια παράσταση συμβαίνει ψηλάη φαντασία σκηνοθετεί.

Μου είπεςαν χορέψω ξυπόλυτος στα βράχιαθα βρω αυτό που ψάχνω,έκανες λάθοςαυτό που ψάχνω το βρίσκωστίβοντας το αίμα από γδαρμένα πέλματα

Φαγητό-ο ήλιος ξαπλώνει στα πεζοδρόμιαέτοιμος να σου σφίξει τον λαιμό-αποφεύγω πια τέτοιες παγίδες,

μια παραδεισένια Φωλιάεπί της γηςΠουλιά κελαηδούντην πιο υπέροχη μελωδία

Ω ερωτευμένε Άσε κάτω του σταριού τα ΄πόσταγμα και το τασάκι, συζητάμε Κανέναν δεν βοήθησε η παρακμή, ό,τι σου λέω…Ούτε η θεοποίηση βοηθά, αυτό και αν πρέπει να το ξες, πρόσεχε!

Σήμερα ψάχνω με αγωνίαέναν λίγο περισσότερο άνθρωπο να βρωμια κουβέντα να πω.Μέσα από τις λέξεις θα τολμήσωκαι θα πω αυτά που θέλω να αισθανθώ.Κανέναν δεν θέλω να μισήσω,αλλά γίνονται όλοι με τις πράξεις τους μισητοί.

Αδυνατώ να μου στερήσω την ηδονή της εμμονής μου που με τόσα σχεδιάκια, κτίζει τον αποπνικτικό οργασμό της. Κάθε τούβλο το κουβαλώ μώλωπα στην πλάτη κάθε κιλό τσιμέντο ένας κάλος στο μυαλό, -ένα καλός κάλος όλο κάλλος παρακαλώ- ξέπνοες οι αψίδες, οι σοβάδες πιασμένες μέσες. Πίνω μια σταλιά ιώδιο  να την απολυμάνω την αισχρή, την…

Αφήνω ελεύθερα τα αρνητικά συναισθήματανα ταξιδέψουνΔροσίζω την ψυχήαγκαλιάζοντας το πρωινό

Όποτε απελπίζομαι έρχεσαι Στα πιο απίθανα, για τους άλλους, μέρη Εκεί βρίσκεσαι, για να μου διδάξεις Πράγματα που αλλιώς δεν καταλαβαίνω Με κάνεις να νιώθω την αλήθεια, μεγάλο πράγμα!

Θέλω να στραγγίξωτα νέφη που βαραίνουν τις υποσχέσεις,σαν με σφουγγάρι να τρίψω

Μελετώντας τη γη και σένα και προβληματιζόμενος για μήνες ολάκαιρους, βρήκα πως το λουλούδι σου ειν’ το γιασεμί. Αντέχοντάς ‘μαι ελάχιστα για χρόνια, τα πολλά συμπέρανα πως ειν’ ταιριαστά σου. Γι’ αυτό σε άλλα μέρη πας, σε άλλες κουλτούρες , για να μυρίσει η πλάση όλη το γιασεμί σου.

«Μεγάλα όνειρα της νιότης μας, δεν πραγματοποιηθήκατε ποτέ όμως εσείς είναι που δώσατε αυτό το βάθος στη ματαιότητα» -Τάσος Λειβαδίτης

Η κίτρινη μπανάνα σιγοκαίγεται στον νερουλιασμένο ήλιο, η αντηλιά μού κάθεται σαν πικρός, καμένος καφές στον ουρανίσκο και η ελαφριά ζέστη παραείναι μη ξεκάθαρη.

Στη μέση της φωτιάς κείτεται η παρουσία μουδιέξοδο δεν βρίσκειΗ θερμοκρασία στο κορμί

Λόγια για να εκφραστεί ο πόνος Ψυχολογικά μπαλώματα γίνανε για χάρη της βόλεψης, λυπάμαι.Αναλύσεις για ώρες που ‘ναι άγονες και μάτια πρησμένα.

Ο πόνος αυτός ήταν η παρακαταθήκη για τη συνέχειά σου, κοριτσάκι μουΉταν η αναγκαία συνθήκη για να φτάσεις εδώ που είσαι,το τίμημα που έπρεπε να πληρώσεις για να είσαι ακόμα ζωντανή,για να βρεις ένα νόημα στη ζωή.

Αγαπημένο ζώο: άλογο

Για όλους αυτούς που με πλήγωσαν βαθιάαυτούς που μου έμαθαν πώς είναι να πονάωγι’ αυτούς που στάθηκαν μόνο στην επιφάνεια και αγνόησαν την ουσία και το βάθοςσ’ αυτούς οφείλω την ακεραιότητα του χαρακτήρα – εκείνοι με ταρακούνησαν, με έπλασαν, με ξύπνησαν – και τώρα περπατάω σταθερά προς τον Σκοπό.