Ετικέτα: πόετρυ

Ζωγράφιζε κύκλους. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως κάθε στιγμή πήγαινε να τραβήξει μια ευθεία, αλλά συνεχώς την απέφευγε με μια ελάχιστη στροφή, ώστε να περιορίσει τις σκέψεις του και τελικά να τις κλείσει σε μια ακόμη επανάληψη. Δεν μετρούσε τις φορές, απλώς συνέχιζε τη διαδικασία μέχρι να νιώσει πως έπρεπε να σταματήσει. Τίποτα δεν…

Η τρέλα είναι το νόμισμα με το οποίο εξαγοράζεις την ζωή. Είναι ακριβώς αυτή η απόκλιση από την ουδετερότητα, που μπορεί να σώσει την συνείδησή σου, την ψυχική συνειδητοποίηση όσων σου συμβαίνουν. Είναι ίσως -ακριβέστερα- ένα θόλωμα της συνείδησης, όσο παραμένει ανθυγιεινή τρέλα. Αλλά και πάλι, αυτό το σβήσιμο από την πληροφοριακή, τακτική λογική της…

Υπάρχει μια φωτιά που μου πνίγει το κεφάλι, απαλά αλείφοντας τα πορτοκαλέρυθρα της χρώματα ζεσταίνοντας το δέρμα σαν ανακουφιστικός πυρετός, σαν ερέθισμα κόκκινο, έντονα εικονικό, σχηματίζει παραστάσεις.

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να σε ρωτήσω, αλλά μετά αναρωτιέμαι τι είναι οι λέξεις, οι ερωτήσεις, τα κρυφά μηνύματα, οι απαιτήσεις που συνειδητά δεν θέλω να σου επιβάλω.

Το κόψιμο των λουλουδιών θυμίζει αχνά τον αποκεφαλισμό ενός ωραίου προσώπου. Είναι μια μικρή πράξη εγωισμού, χοντροκομμένου ενστίκτου,

Έμεινα να κοιτώ τα χέρια μου. Αν ξεχνιόμουν, θα κοιτούσα γύρω, σ’ ένα «γύρω» που ένιωθα να με σβήνει. Σαν να κρατιόμουν σε μια κλωστή ολόκληρος φανταζόμουν πως γύρω μου δεν είχα το παρόν μου, αλλά ερείπια, ένα μάζεμα θραυσμάτων,

Μερικές δόσεις, πινελιές ίσως, από τι; Α, ναι, ίσως από κάποιο σώμα… Το αίσθημα αναζητώ όμως, από ένα κρυφό αποκορύφωμα.