-
‘Έκρηξη
Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαστε ένα μάτσο μόρια.Όταν διαταραχτούν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις, έτσι απλά.Δεν είμαι κυνική, απλά ρεαλίστρια.
-
Με τα χέρια ενωμένα
Γράφω απόψε, αποδεχόμενη καμίας ανοχήςΆφοβα ανοίγω πάλι το πουγκί εκείνο της ψυχής Εκ των τεράτων πιότερο φοβού τον ίδιο το ΦΟΒΟ
-
Ομορφιά
Την βλέπεις να κάθεται ανέμεληανέγγιχτη από το βάρος στο βλέμμα σουστο μπαρ που ήθελες να παςαλλά ποτέ δεν έβρισκες τραπέζι.
-
Όχι- Όχι, δεν θα την έδινες | Topic-U
Δίνεις την ψυχή σου, γιατί; Έχεις σκεφτεί; Μακάρι να ήταν η ανιδιοτέλεια ο υπαίτιοςΌμως πολύ φοβάμαι πως εσύ κρύβεσαι από πίσωΈδωσες τη ψυχή σου, αλλά όχιΌχι από ανιδιοτέλεια τελικά, αλλά από φόβο μήπως και τη θρυμματίσεις
-
Χρυσό κρυφτό | Topic-U
Όλης της πόλης οι σοβάδες με μια εγερτήρια ροζ ηδονή μεθούν στην όψη του κουρασμένου ήλιου π’ αφήνει τον ιδρώτα του να λούσει τους λόφους της.
-
Η μυρωδιά της αναπνοής
Περπατώντας στο δρόμο, με χτυπάει μια ανάμνηση στα μούτρα. Μάλλον, ένα συναίσθημα μιας άλλης περιόδου,ενός κρύου καλοκαιριού.
-
Η μελιστάλαχτη.
Άνοιξαν οι κουρτίνες. Η παράσταση ξεκίνησε.Σα να ράγισαν όλες που μας χωρίζανε με τη σιωπή οι βιτρίνες.Και ένα σκίρτημα στο στήθος, κάτι πρωτόγνωρο μου μήνυσε. Και τότε βγήκε στη σκηνή και άρχισε να ερμηνεύει
-
Η μυσταγωγία της φύσης | Topic-U
Μέσα στις λέξεις μπερδεύομαι και χάνομαι.Πού είσαι να με καθοδηγήσεις προς το απώτερο νόημά τους;Ταλαντευόμενο στον αέρα το πολύπαθο φτερό,προσγειώνεται τελικά στο πολυπόθητο έδαφος.
-
Οι πράξεις | Topic-U
Πράξη πρώτη: η γνώσηΉξερες τι μου άρεσε,το γλυκό κρασί και μια χαλαρή βόλτα συζητώντας για τα αινίγματα της ζωής.Για αυτό με πήγες στην γειτονιά σου, με γύρισες στα σοκάκια της και μου μοιράστηκες κάποια από τα μυστικά σου.Για αυτό με πήγες για κρασί, σε μια ταράτσα με ωραία θέα και χαλαρή μουσική.
-
Περιγράμματα ονείρων
Το πρόσωπό σου κρύφτηκεανάμεσα σε δύο νυσταγμένες ηλιαχτίδεςκαι η σκιά του έπεσε απαλάπάνω στα άγρυπνα μάτια μου.
-
Κάθε μέρος, ένας άνθρωπος | #Topic_Week
Δεν αναζητώ ανθρώπους αλλά μέρη. Γιατί κάθε μέρος είναι ένας άνθρωπος.
-
Η σπηλιαχτίδα | #Topic_Week
Η σπηλιαχτίδαΠαιδεύτηκα αρκετά να βρω τίτλο για αυτό το ποίημα. Πώς να περιγράψεις, με μια λέξη, κάτι τόσο φαινομενικά σκοτεινό, μα εν τω βάθει υπέρλαμπρο;
-
Νεμέα | #Topic_Week
Το προσευχητάρι στο λαιμό να κρέμεται Στέκει Ένας άντρας ρώτησε αν πρέπει να σβήσει το τσιγάρο
-
Φθινοπωρινή διασταύρωση | #Topic_Week
Στον αέρα είχε μείνει η μυρωδιάμιας βροχής που δεν προλάβαμεκαι κάθε λίμνη με νερό στο δάπεδοκαθρέφτιζε το πρόσωπό σου.
-
Το σπίτι στην άκρη του δρόμου | #Topic_Week
Στο μέρος που θέλεις να πάμε,μαζί μάλλον δεν θα ξαναπάμε ποτέ.
-
Κρυμμένες βόλτες | #Topic_Week
Μία στάση λεωφορείου τυχαίαβαμμένη με σκοτεινό μωβ περασμένου ήλιου,το πρώτο αστέρι πάνω απ’ τα μαύρα κτήρια,κόντρα στο μεταλλικό πλαίσιο,έτοιμο να κρυφτεί απ’ τα πολλά πρόσωπα πίσω απ’ τα τζάμια.
-
Το ρομαντικό
Κι αν το χέρι μου δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν το κρατάς εσύ; Κι αν το σώμα μου δεν μπορεί να λειτουργήσει, παρά μόνο σε αρμονία με το δικό σου; Κι αν η καρδιά μου δεν έχει λόγο να χτυπά, παρά μόνο αν εσύ τη ραγίζεις;
-
Αναμνήσεις
Κομμένο γρασίδι, καμένα χαρτιά,κάπαρη που σκάει ανάμεσα στα δόντια,η γαλάζια αλμύρα θολή υγρή όραση,το αντίτιμο ενός άλματος και δύο εκπνοών
-
1.440
«Ας υψωθούν τα 1440 μαρτυρικά λεπτά σε έναν εκθέτη που να μας δώσει την αιωνιότητα…»
-
Το αντίδοτο. | Topic-U
Ένας φίλος, πνοή ζωής στα βάθη της μοναξιάςΌταν το οξυγόνο απορροφάταιαπό διψασμένους τοίχους Όταν ορμητικά κυλούν ποτάμια δακρύωνκαι βυθός γίνονται τα αναφιλητά
-
Άρωμα νιότης – Για την παγκόσμια ημέρα Νεολαίας.
Τι ειν’ αυτό που ονομάζουμε νιότη πού αρχίζει, πού τελειώνει και γιατί στα όνειρά μας ήμασταν πιλότοι που ‘φτάναν στ’ ουρανού την κορυφή!
-
Απροσδιόριστοι βράχοι.
Στους δρόμους η ημέρα έλιωσε τον ήλιο σταχτί αίμα που ξεραίνεται στο δέρμα στα μάτια μου κοφτερά πυρωμένα σίδερα πληγές που προσπαθούν να με ξυπνήσουν.
-
Ο χορός μου. | Topic-U
Ξαφνικά ξύπνησα, μέσα στο χορό, ποιος με έβαλε τα τακούνια και τον κορσέ τον σφιχτό; Αφού μπήκα στον χορό, θα τους δείξω τα σωστά βήματα εγώ. Χορεύω γοργά, όπως στην ζωή μου, που κινούμαι με τέμπο δυνατό. Άλλαξε η μουσική; Ή μήπως άλλαξα εγώ;
-
Ταξίδια φυγής.
Να ξυπνάς ένα πρωί σε στεριά που δε νιώθεις «δική σου». Αυτό τα λέει όλα… Κι ό,τι ξένο σου μοιάζει, στο νου σου φαντάζει σα φυλακή, παρά σαν πατρίδα. Του κατατρεγμένου μονάκριβη έγνοια δεν είναι πού θα φτάσει και τι ψάχνει, μα από πού φεύγει και τι γλιτώνει.
-
Μιας επόμενης ημέρας.
Βρεγμένος από στάλες που δεν έπεσαν ακροβατείς στις προηγούμενες προπόσεις παλεύοντας να θυμηθείς σε ποιο ποτό η ζάλη έντυσε τα χείλη σου μ´ένα χαμόγελο.
-
Στεγνό κολύμπι.
Έχεις ξυπνήσει από τη μυρωδιά του σταχτοδοχείου; Η απάντηση είναι μείζονος σημασίας, αλλά μην απαντήσεις. Έξω από την πραγματικότητα θα πάμε Σε ένα ταξίδι μελαγχολικό και μονότονο.
-
Όνειρα θερινής νυκτός. | Topic-U
Σαν φάρος στην άκρη της στεριάς χτυπημένος από τα απανωτά κύματα, διαβρωμένος από το αλάτι, που αδιάλειπτα όμως εκπέμπει το σήμα, με την εναλλαγή φωτός-σκοταδιού, αναμένοντας στωικά την προσέγγιση του πλοίου.
-
Κόγχες Κοφτερές.
Ακατέργαστα βράδια σκοπεύουν μνήμες κρυφές, με χέρια αόρατα τις ξεσκεπάζουν από ύπνο βαθύ χωρίς οίκτο, χωρίς άδεια, τις ζωντανεύουν, μορφές αδιευκρίνιστες με μάτια αιχμηρά,
-
Για τους σπόρους που δεν φύτρωσαν.
Φυσάει κι ανταριάζει ο ουρανός. Είναι από εκείνους τους άκρως δροσιστικούς ανέμους που κουβαλούν ψιθύρους, χαιρετίσματα κι αιτήματα αποσιωπημένα που ποτέ δεν έφτασαν στον πραγματικό παραλήπτη τους…
-
Άτιτλο λόγω τραγικότητας. | Topic-U
Oι πρωταγωνιστές γνώριζαν Ήταν σίγουροι για το νόημα αυτού του σεναρίου Έτσι, πήραν τα έτοιμα λόγια τους Και τα έθαψαν σε μια κόλαση δική τους Έπειτα, μίσησαν ο ένας τον άλλο τόσο Που αγαπήθηκαν
topicap.wordpress.com 