-
Ξαλμυρισμένο φεγγάρι.
Δύο χείλη λαίμαργα ξεζούμισαν την αλμύρα των θαλασσινών ματιών μου προτού το φεγγάρι σκεπάσει όσα δεν αξίζουν να φωτίζονται.
-
Όχι πια.
Υπάρχει κάτι τόσο σκοτεινό και βρώμικο μέσα μου. Κάτι τόσο λάθος που σχεδόν μοιάζει σωστό. Σαν μια ψύχρα που καίει. Σαν κάτι που ανήκει παντού, χωρίς να ανήκει πουθενά. Πίστευα πως ήταν στο μυαλό μου. Πώς μπορούσα να το δω μόνο εγώ. Αλλά δεν είναι.
-
Γκρίζα στοιχεία προσώπου.
Μέσα από τις πολλές στρώσεις υφασμάτων τα νεκρά δάκτυλα πιέζεις, ελαφρές καμπυλώσεις επάγοντας, σαν ξεχασμένη αύρα,
-
13.
Ξαφνικά, το παρόν μου με οδήγησε 8 χρόνια πίσω. Τότε που δε φοβόμουν τίποτα, έδινα αγάπη και όποιος την πάρει.
-
Ραντεβού στις σκέψη και μισή. | Topic-U
Κάθε απόγευμα, ασυνάρτητοι συλλογισμοί πλημμυρίζουν το σαλόνι του μυαλού μου. Κλειδώνω την πόρτα προς αποφυγή ξένων εισβολών και κάθομαι στην αστροποίκιλτη πολυθρόνα.
-
Αχρωματιστά. |#Topic_Week
Σε ένα κόσμο άσπρο μιλάμε για όλα τα χρώματα, ενώ δεν έχουμε ιδέα πώς είναι το μαύρο
-
Σπάνια χρώματα. | #Topic_Week
Δεν θα σου πω για το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας Ούτε για το τετριμμένο κόκκινο του πάθους, το λευκό των σύννεφων και το μοβ του ηλιοβασιλέματος.
-
Almost Blue. | #Topic_Week
Σεντόνια ποτισμένα με θάλασσα απομεινάρια μιας άλλης τρικυμίας μπλέκονται άτσαλα με το γυμνό σου σώμα και με τραβάνε πίσω στο ναυάγιο.
-
Το χρώμα της μοναξιάς. |#Topic_Week
Αν είχε χρώμα η μοναξιά μου ίσως να ‘ταν άσπρη. Σαν τους τοίχους των δωματίων που με κλείνουν. Σαν τα σεντόνια του κρεβατιού που με πνίγουν. Άσπρη σαν τις κόλλες Α4 που στεγάζουν τον πόνο μου και κουβαλούν τον καημό μου. Ή και όχι.
-
Με άσπρο και με μαύρο. | #Topic_Week
Σαν «ταπεινός ζωγραφίσκος της σειράς» Μπλέκω μαύρο με λίγο άσπρο στην παλέτα μου Μέχρι το γκρι να ξεπροβάλει δειλά δειλά απ’ τον συνδυασμό Μόνο αυτό το χρώμα ξέρω, μου φτάνει, ισχυρίζομαι.
-
Χλιαρή επιλογή.
Μου ζητήθηκε μια μέρα να επιλέξω ανάμεσα στην μετριότητα και στο απόλυτο τίποτα. Για την ακρίβεια, μου ζητήθηκε να αρκεστώ σε εκείνη.
-
Ο ψαράς.
Όταν ο ήλιος ανατέλλει θαμπός από τις σκέψεις που με θόλωσαν το βράδυ στην άκρη της αγουροξυπνημένης θάλασσας μια ρημαγμένη βάρκα ξεπροβάλλει.
-
Θέλω τόσο να σ’ακούσω.
Θέλω τόσο να σ’ακούσω Σα βουητό η φωνή σου στ’ αυτιά μου Θέλω τόσο να σ’ακούσω Όμως χάνομαι μέσα στα μάτια σου Μου μιλάς για τη μέρα σου Δεν σε ακούω
-
Δέσε με μην φύγω.
Δέσε με μην φύγω, καθώς σβήνω, δέσε την ανάμνησή μου με εικόνες αμίλητων πραγμάτων, κάποιο χρώμα, κάποια μέρα, κάποιο αντικείμενο απλό ·
-
Τέταρτα αυγής.
Πρώτο τέταρτο αυγής Ο ήλιος κρύβεται αδέξια πίσω από τις διαλυόμενες σκιές· σκέψεις που φύγαν πριν ταράξουν την αγουροξυπνημένη θάλασσα.
-
Τα φώτα των δρόμων.
Λιώνοντας πριν ακουμπήσει η λεπίδα, η ιδέα του αγγίγματός της, παραβίαση καυτή πάνω σε πάγο, και η πίεση, πίεση δωματίου.
-
Πλοίο της γραμμής.
Λίγο πριν το πρώτο μουδιασμένο φως ανταμώσει τους ξενυχτισμένους δρόμους στο νου μου αντηχεί η κόρνα του πλοίου που φεύγει απρόθυμα από το λιμάνι.
-
Άφθαρτο όνειρο. | Topic-U
Τη χθεσινή νύχτα παραπλάνησα τον εαυτό μου. Του αράδιασα ψέματα απαριθμώντας τα παιδικά μου όνειρα.
-
Το σχήμα του καλοκαιριού.
Στέκεσαι, σκύβεις, κόβεις το σαν αποξηραμένο άνθος λεβάντας, αυτό διαλύεται αμέσως σε δεκάδες μικρότερα, παλιότερα. Ακόμη κρατάς τη μυρωδιά στα δάκτυλα και αφήνεις τη στιγμή να κοπεί με την αιχμή ξαφνικής ακτίδας, φαίνεται ο άνεμος, αν και δεν σε φτάνει, γέρνει τα κλαδιά των κυπαρισσιών, εκτελώντας χορευτικό παιχνίδι μάσκας με τον ήλιο.
-
Γλυκιά νοσταλγία. | Topic-U
Καθώς η νύχτα απλώνει τα πέπλα σκοταδιού της, στο νου έρχονται θύμησες που μονοπωλούν τη σκέψη. Βλέμματα, στιγμές, λέξεις και σιωπές που αναμοχλεύουν τη φαντασία και αναστατώνουν τη λογική.
-
Μοναξιά χωρίς εσένα. | Topic-U
Φοβάμαι την μοναξιά, όχι όμως ως μοναξιά, παρά μόνο ως μοναξιά χωρίς εσένα Είναι συγκεκριμένες οι μοναξιές που φοβάμαι
-
Πηγάδι στίχων.
Από τον αέρα ανάμεσα στα μαλλιά και τα κόκκινα λαίμαργα χείλη ένιωθα να ξεπηδούν απρόσκλητες στιγμές από μέρες που δεν έζησα.
-
Μόνο ευθεία.
Κάθε που καλοκαιριάζει Κλείνω το ταμείο της σεζόν και σκέφτομαι Μετράω τα χρωστούμενα και βάζω στην άκρη δύο πορτοκαλί Φέτος δεν θα συναντήσω στροφές Διότι ο Γιάννης μου ‘πε πως μόνο ευθείες θα ‘χω
-
Το αύριο που δεν θα ‘ρθει.
-Δεν θέλεις να βγεις λίγο έξω; Να πας μια βόλτα. -Δεν μπορώ. -Γιατί; -Δεν με πηγαίνουν τα πόδια μου. Μια ησυχία από τις πιο ανήσυχες και καπνοί πυκνώνουν τον αέρα. Η ατμόσφαιρα, αν και μέρα καλοκαιριού, ψυχρή. -Θα ήταν καλό να περπατούσες λίγο στον κόσμο, να έβλεπες τον ήλιο. -Δεν θέλω κόσμο και ο ήλιος…
-
Κόσμος γεμάτος.
Η ατμόσφαιρα με τις χιλιάδες έτοιμες κατακτήσεις ευνοεί την ευκολότερη απόδοση της τρέλας, λέξεις αλλόκοτες, στάσεις περίεργες, εκφράσεις ακατάληπτες, σιωπές σαν πινέζες στο δίκτυ της επικοινωνίας ·
-
Νυκτόβια πλάσματα
Στο παγερό ξημέρωμα μην κλάψεις και μην φοβηθείς, για τις σκέψεις που χάθηκαν μαζί με την αδρή φιγούρα του ξεθωριασμένου μισοφέγγαρου.
-
Χαρτιά από ξύλο.
Κομμάτια δέντρου ανάγλυφα Με χρώμα και μια ασιμένια γραμμή Αναζητάμε με μανία Ενώ μόνο έμμεσα μας συντηρούν και αξία εμείς τους δώσαμε Είδαμε αμέτρητους να ζουν γι’αυτά και άλλους τόσους να πεθαίνουν Ανάθεμα την ώρα που τα φτιάξαμε!
-
Σ’ αγαπάω.
Δώσε μου ένα λόγο να σε αγαπήσω και θα το κάνω, μην περιμένεις να σου το πω. Θα σε κάνω να με παίρνεις στα σοβαρά, να με βρίζεις και οριακά να με μισείς. Γιατί έτσι ξέρω πως έχεις μάθει ν’ αγαπάς.
-
Απότομο ξύπνημα.
Ξεπήδησαν από τις αύλακες στο μαξιλάρι, μικρές γυμνές ηλιαχτίδες όρμησαν στα κλειδαμπαρωμένα βλέφαρα να ελευθερώσουν δύο μάτια θολωμένα.
-
Ποιον ήλιο βλέπουμε;
Το άγγιγμα του ήλιου ιαχή θολωμένη, υπόσχεση που φιλύποπτα πίνεις, συγκρατημένα ρουφάς, ώστε απελευθερωμένος πια, τελικά, γλυκά πονώντας, αφήνεις τα μέλη.
topicap.wordpress.com 