-
Είμαι γυναίκα (#2)
Είμαι γυναίκα κάθε πρωί που παίρνω το μετρό για να πάω στη δουλειά μου και η ταχύτητα που κινείται με κάνει να ηρεμώ, μέχρι να σταματήσουμε στην επόμενη στάση, εκεί που θα είναι αυτή η αφίσα. Αυτή που κάθε φορά μου δημιουργεί τον ίδιο έντονο κόμπο στο λαιμό. Αυτή που επιτρέπει και παρακινεί τον καθένα…
-
New York New York. | Topic Travellers
Νέα Υόρκη. Από μικρή άκουγα, έβλεπα και θαύμαζα αυτήν την πόλη σε εικόνες, φωτογραφίες, ταινίες και σειρές. Με την μεγαλοπρέπεια που την παρουσίαζαν αλλά και με την πολυπολιτισμικότητα που την διακατείχε, φαινόταν ονειρική. Όχι πολλούς μήνες νωρίτερα κατάφερα να γνωρίσω κι εγώ ένα κομμάτι της, με μία γρήγορη ματιά.
-
Είμαι γυναίκα.
Είμαι γυναίκα το πρωί που σηκώνομαι γύρω στις 7.00 για να πιώ τον δυνατό ζεστό καφέ μου μπροστά στην τηλεόραση που σιγοπαίζει στο βάθος του δωματίου. Με τις σκέψεις μου για τα πράγματα που έχω να κάνω μέσα στη μέρα μου να τοποθετούνται γρήγορα στα κουτάκια τους τακτικά και χρονολογημένα. Είμαι γυναίκα όταν ξεκινάω να…
-
525.600 λεπτά – Σε τι μπορεί να μετρηθεί μια χρονιά; | #This_Is_Christmas
“525,600 minutes moments so dear. 525,600 minutes how do you mesure a year. In daylights, in sunsets, in midnights, in cups of coffee, in inches, in miles, in laughter and strife. In 525,600 minutes how, do you measure, a year in a life.” Ακούγοντας ξανά και ξανά το τραγούδι από το αγαπημένο μου Broadway musical…
-
5 βιβλία που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα.
Παρακάτω ακολουθεί μια σύντομη λίστα με τα βιβλία εκείνα που με διαμόρφωσαν και προτείνω και σε εσάς να τα διαβάσετε, ανεπιφύλακτα.
-
Το Τέλος. | #Topic_Week
Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο… Τα δέντρα κουνιούνται γρήγορα σαν να χορεύουν. Το βλέμμα μου χάνεται στον απέραντο ουρανό και οι σκέψεις μου κυριεύουν το μυαλό μου. Άτακτες, πολλές, ασύνδετες, κουραστικές.
-
Μικρές στιγμές… | Σαν Σήμερα
Η σημερινή ημέρα (10/9) είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση ενός φαινομένου που μαστίζει στην εποχή μας και βρίσκει αντίκρισμα σε κάθε ηλικία και κοινωνική ομάδα. Μιλάμε για ένα φαινόμενο που κανείς μας δεν έχει την δικαιοδοσία να αγγίξει λόγω της άκρως προσωπικής και λεπτής του φύσης. Γι’ αυτό δεν θα προσποιηθούμε τους ειδήμονες, ούτε θα προσπαθήσουμε…
-
Το New Jersey είναι ένας άλλος κόσμος. | Topic Travellers
Έφτασε η στιγμή που φαντάζομαι και σχεδιάζω με κάθε λεπτομέρεια εδώ και 8 μήνες. Το αεροδρόμιο μου φαίνεται τεράστιο και ο παράλογος φόβος του να χαθώ ξαναγεννάται. Ανοίγω τα μάτια μου και η μικρή τηλεορασίτσα στο βάθος του αεροπλάνου γράφει : “2 ώρες και 19 λεπτά μέχρι την προσγείωση στο αεροδρόμιο Newark – New York”.…
-
Το στάδιο του καθρέπτη. | #Topic_Week
Από τη στιγμή που ένα μωρό ξεκινά να αντιδρά σε εικόνες και κινήσεις το συνηθέστερο παιχνίδι είναι η δείξη του ειδώλου του στον καθρέφτη συνοδευόμενο από φράσεις όπως “ποιος είναι αυτός, τον ξέρεις;”. Η στιγμή ωστόσο που ένα βρέφος καταφέρνει να αναγνωρίσει το είδωλό του στον καθρέφτη και να διαμορφώσει το Εγώ του είναι ιδιαίτερα…
-
Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής στο Βόλο. | Topic Travellers
Εξεταστική Ιουνίου. Δύο λέξεις, πολλά εμπόδια. Είναι η ζέστη, είναι το επερχόμενο καλοκαίρι, είναι η θάλασσα που είναι στα 20 μέτρα. Είναι όλα αυτά. Αλλά εδώ στο Βόλο, υπάρχει το μεγαλύτερο αλλά και το πιο φαντασμαγορικό εμπόδιο. Ο λόγος για την Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής.
-
Γιατί να μην υπάρχει Straight Pride.
Χθες έγινε το Gay Pride στην Αθήνα, μία μεγάλη παρέλαση με άρματα, χορό, τραγούδι, ομιλίες και ηχηρά μηνύματα για τα ΛΟΑΤΙ άτομα. Γιατί, όμως, να μην γίνεται μία τέτοια παρέλαση και για τα straight άτομα; Ας το πάρουμε από την αρχή…
-
Πώς είσαι έτσι;
Πώς είσαι έτσι; Έχεις κυτταρίτιδα και φοράς κοντό σορτσάκι; Δεν ξέρεις να ντύνεσαι για το σώμα σου… Βγαίνεις στην παραλία; Είναι αντιαισθητικό… Μη φοράς κολλάν δεν είναι για σένα… Πως είσαι έτσι; Είσαι κοντή και φοράς φούστα μακριά με ίσιο παπούτσι, δεν ξέρεις να ντύνεσαι για το σώμα σου… Σε κονταίνει! Είναι άσχημο…
-
Η σκληρή πραγματικότητα ντυμένη με το πέπλο του φαντασιακού. | #Topic_Week
Είναι πρωί πάλι, πρέπει να είναι γύρω στις 8. Δε θέλω να σηκωθώ. Το σώμα μου πονάει ολόκληρο. Άλλος ένας τραυματικός μήνας πέρασε, και ξέρω πως δεν είναι ο τελευταίος. Πάω στην τουαλέτα, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βουρκώνω για άλλη μία φορά στη θέαση του είδωλού μου. Ποια είμαι; Δε μπορώ να με αναγνωρίσω πια… Αλλάζει…
-
Οπτικοποιημένη «αληθινή» βία; | #Topic_Week
Μεγαλώνοντας μέσα στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα η λέξη πόλεμος ηχεί γνώριμα στα αυτιά μου. Συχνά έχω ακούσει για πολέμους που συμβαίνουν σε περιοχές αρκετά μακριά από εμένα, έχω πληροφορηθεί για την εξέλιξη τους, έχω δει εικόνες νεκρών σωμάτων και έχω συγκινηθεί με ιστορίες παιδιών που έχουν χάσει τις οικογένειές τους.
-
Τώρα… πού, πώς, τι;
Στα 4 χρόνια μου περίπου, ένα πρωί, τις μέρες εκείνες που έχουμε σταματήσει να πηγαίνουμε πια στη θάλασσα και δε βλέπω πια τη μαμά μου τόσο πολύ -γιατί πρέπει να φύγει, λέει, δε γίνεται αλλιώς- με παίρνει από το χέρι και με πάει σε ένα μεγάλο κτήριο που ονομάζεται, λέει, νηπιαγωγείο. Εκεί θα πηγαίνω κάθε…
-
Είμαι γυναίκα.
Είμαι γυναίκα το πρωί που σηκώνομαι γύρω στις 7.00 για να πιώ τον δυνατό ζεστό καφέ μου μπροστά στην τηλεόραση που σιγοπαίζει στο βάθος του δωματίου. Με τις σκέψεις μου για τα πράγματα που έχω να κάνω μέσα στη μέρα μου να τοποθετούνται γρήγορα στα κουτάκια τους τακτικά και χρονολογημένα.
-
Εγώ κι εσύ μαζί. | #Topic_Week
H απώλεια ενός φίλου είναι σαν την απώλεια ενός μέλους του σώματος : Ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο της πληγής, αλλά η απώλεια δεν μπορεί να αποκατασταθεί – Robert Southey Είναι αργά τη νύχτα, η ζεστή κούπα καφέ που λειτουργεί πλέον ως προέκταση του χεριού μου με συντροφεύει αμίλητα και όλες οι αναμνήσεις…
topicap.wordpress.com 