Ήταν μια κοπέλα πανέμορφη, αντάξια με την ομορφιά εκείνης της θεάς εν ονόματι Αφροδίτη. Όλοι μίλαγαν για εκείνη, τιμές λάμβαναν χώρα όπου και αν βρισκόταν. Σε εκείνον το βωμό, στο βωμό της ομορφιάς της. Επειδή, όμως, κανείς δεν μπορεί να προσιδιάζει ούτε στο ελάχιστο μια θεά, η ίδια η Αφροδίτη κινήθηκε εναντίον της, την καταδίκασε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της με ένα άντρα-τέρας.Αρμόδιος για την εκτέλεση αυτού, ήταν ο γιος της. Η νεαρή, όμορφη κοπέλα, έτοιμη να αντιμετωπίσει την οργή της Αφροδίτης και να καταδικαστεί, μεταφέρθηκε με το Δυτικό άνεμο σε ένα παλάτι, που κάθε βράδυ εκείνος ο αόρατος εραστής της την επισκεπτόταν. Την άρπαζε στην αγκαλιά του, της μιλούσε και γαλήνευε την ψυχή της. Ποτέ δεν είχε δει το πρόσωπο του. Δεν είχε θελήσει η ίδια, αλλά ούτως η άλλως, αυτός ο αόρατος εραστής της δεν το επέτρεπε, εξηγώντας της πως και οι δύο θα είχαν τρομερές συνέπειες αν αποκαλυφθεί ποιος ήταν.
Η Αφροδίτη μέσα από το γιο της της είχε σιγουρέψει πως θα έχει έναν απαίσιο βίο , αφου ο Δυτικός άνεμος θα την μετέφερε. Τίποτα όμως δεν ίσχυε… η νεαρή είχε μια εξαίρετη ζωή στο παλάτι με υπηρέτες να της κάνουν τα χατίρια και έναν αόρατο σύζυγο κάθε βράδυ να πλαγιάζει μαζί της. Ήταν ευτυχισμένη παρ’όλη την μοναξιά της, δυστυχώς όμως κράτησε μέχρι να λάβουν χώρα οι δυσοίωνες επισκέψεις απο τις αδερφές της. Υποστήριζαν πως ήταν ένα τέρας. Ζηλοφθονούσαν για την πλουσιοπάροχη ζωή της.
Την έπεισαν να δει κρυφά ένα βράδυ το πρόσωπο του και μόλις αντικρίσει εκείνο το τέρας που πλάγιαζε μαζί της, να το σκοτώσει. Η αθώα κοπέλα παρέλειψε τα λόγια του άντρα της.
«Γι’ αυτό αν εκείνες οι απαίσιες κίσσες έλθουν πάλι οπλισμένες με τα σκοτεινά τους σχέδια που θα έλθουν το ξέρω καλά -μην μιλήσεις καθόλου μαζί τους ή αν ή απλή, απονήρευτη καρδιά σου είναι πολύ ευαίσθητη να το αντέξει, τουλάχιστον μην δώσεις προσοχή ό,τι και αν πουν για το σύζυγο σου, ούτε εσύ να πεις κάτι. Γιατί σύντομα θα έχουμε απόγονο, αφού τώρα η μήτρα σου, που είναι ακόμα μήτρα παιδιού φέρει ένα παιδί που σου μοιάζει.Αν φυλάξεις το μυστικό μου, το παιδί θα γεννηθεί θεός. Αν το αποκαλύψεις θα γεννηθεί θνητός.»
Κι όμως, το ίδιο βράδυ πήρε ένα λυχνάρι και ένα λεπίδι. Το φως ανακάλυψε το πρόσωπο του εραστή της. Ένα γλυκό συναίσθημα άρχισε να διακατέχει το σώμα της και το μυαλό της μόλις τον αντίκρισε. Μπούκλες πλαισίωναν το παιδικό πρόσωπο του, ροδαλά μάγουλα συμπλήρωναν τα πανέμορφα χαρακτηριστικά του και στα πόδια του μπλεγμένο το όπλο του, ένα τόξο και τα βέλη του. Περίεργη να επεξεργαστεί εκείνα τα όπλα, άρπαξε ένα βέλος για να δοκιμάσει την αιχμηρότητα του κατά λάθος όμως μια μικρή κηλίδα εμφανίστηκε στο δάχτυλο της, τον ερωτεύτηκε παράφορα, εκείνη έπεσε πάνω του με πάθος. Όμως λόγω του λυχναριού κερί πλήγιασε τον ώμο του εραστή της, και τον ξύπνησε.
«Αχ Ψυχή, απλοϊκή καρδία! Ξέχασα τις προσταγές της μητέρας μου, Αφροδίτης, που με διέταξαν να ανάψω το πάθος σου για κάποιον κακομοίρη άνδρα και να σε δέσω μαζί του με τα δεσμά του γάμου’ αντίθετα εγώ πέταξα κοντά σου για να γίνω εραστής σου στη θέση του.
Τώρα ξέρω ότι έπραξα απερίσκεπτα. Γιατί εγώ ο πασίγνωστος τοξότης, πληγώθηκα από τα δικά μου βέλη και σε έκανα γυναίκα μου’και τώρα κερδίζω αυτή την ανταμοιβή-να νομίζεις πως είμαι ένα άγριο θηρίο και να συνωμοτείς για να μου κόψεις ατσάλινη λεπίδα το κεφάλι, το κεφάλι όπου κατοικούν αυτά τα μάτια που τόσο πολύ σε αγαπούν__Θα σε τιμωρήσω με έναν μόνο τρόπο-πετώντας μακριά σου»
Ένας πανέμορφος μύθος αυτός που προανέφερα, της Ψυχής και του Έρωτα, αναδεικνύει αυτό το σκοπό που κάνεις δεν παραδέχεται επειδή η υλική ευτυχία έχει χτυπήσει την πόρτα στην τωρινή εποχή.
Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου φύλου, χρώματος, φυλής και ηλικίας έχουν ένα σκοπό αναζήτησης να συναντήσουν εκείνο τον μοναδικό έρωτα, εκείνη την πληρότητα της ψυχής.
Η ψυχή συνέχιζε να αναζητεί τον έρωτα, βασανίστηκε από την Αφροδίτη ανελέητα έχοντας ως βοήθεια την νηφαλιότητα-την εχθρό της-μέχρι και στον Άδη κατέληξε για χάρη του. Παρακάλεσε θεούς και όχι μόνο για να τον δει ξανά και να αντικρίσει το πανέμορφο πρόσωπο του. Όσο πόνο και να έχει περάσει ένας άνθρωπος πάντα θα αναζητεί το πιο όμορφο πράγμα και την κινητήρια αυτή δύναμη της ανθρωπότητας. Αν και ήταν βασανισμένη και κουρασμένη η ψυχή τα κατάφερε, όχι μόνο παντρεύτηκε τον έρωτα έγινε αθάνατη και μαζί έφεραν στο κόσμο το παιδί τους, με το όνομα… Ηδονή!
~Âναστασία~
topicap.wordpress.com 