Κύκλος, κυκλικό, συνέχεια, ασυνέχεια -όλα κάπου καταλήγουν, όλα κάπως συνδέονται, όλα για ένα λόγο συμβαίνουν.
Είναι πράγματι μια ατελείωτη επανάληψη όλα, τελικά; Κάθε αρχή έχει και τέλος και σε κάθε τέλος μια αρχή περιμένει να πάρει σάρκα και οστά. Όλα έχουν τελειωμό, ακόμη και αν στην αρχή δεν σου περνά καν από το μυαλό.
Δεν μας περνά καν από το μυαλό ότι αυτό που κάνουμε, αυτό που ζούμε, που με τόσο πόνο και μόχθο κατακτήσαμε, που τόσες στιγμές μας έχει χαρίσει, κάποια στιγμή θα σταματήσει να υπάρχει , θα τελειώσει. Δε μπορείς να προβλέψεις το πότε και το πώς, γιατί η ζωή πάντα θα σου τη φέρνει. Ένας φαύλος κύκλος όλα. Από τις μικρότερες στιγμές μέχρι και τις σημαντικότερες μέχρι τις μεγαλύτερες αποφάσεις.
Είναι αλήθεια… Την επιβεβαίωση που δεν πήρες από τους δικούς σου, θα την αναζητάς παντού και πάντα. Την απόρριψη που ένιωσες στο σπίτι σου, στο μέρος που υποτίθεται πως είναι η φωλιά σου, να νιώθεις σαν ξένος, ένας εφιάλτης είναι, κάτι τοξικό, ατελείωτο. Ένα αταίριαστο στοιχειό, ένα κομμάτι το οποίο δεν κολλάει στο παζλ. Σαν μια μαύρη πιτσιλιά πάνω στο λευκό καμβά, όπου όλοι καταλαβαίνονται και εσύ είσαι στη απέξω, μη αποδεκτός, μη θεμιτός, αντισυμβατικός. Αυτή την απόρριψη λοιπόν θα τη κουβαλάς πάντα μέσα σου, θα ριζωθεί. Ως χίλια δυο πράγματα θα μεταφραστεί, ανασφάλεια, φόβος, θύμος..
Σκέψου όμως… Μπορείς να ζεις μια ζωή δέσμιος ενός χρόνου παρελθοντικού; Συνειδητοποίησε τι σημαίνει και κάνε το κάθε δευτερόλεπτο μια δική σου παραλλαγή. Παραμόρφωσε το χρόνο και κάνε τον να υπακούει στον δικό σου παλμό.
Ο εαυτός μου…Ο εαυτός σου και εσύ.
Σκέψου από που προέρχεσαι και που θέλεις να φτάσεις. Αν μνήμες πικρές συνοδεύουν το από που προέρχεσαι, το πού θέλεις να φτάσεις, σκέψου μόνο. Ό,τι έγινε, έγινε και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Δεν γίνεται για πάντα να ζεις στο παρελθόν. Ναι, ενέδωσες σε κάτι που δεν έπρεπε. Ναι, έκανες λάθος, πήρες λάθος αποφάσεις, χειρίστηκες καταστάσεις λάθος. Πληγώθηκες, πόνεσες, στεναχωρήθηκες, χαμογέλασες, γέλασες με την καρδιά σου, συγκινήθηκες. Όλα στο χθες είναι αυτά και το σήμερα διαφορετικό.
Θυμήσου… Δε σε καθορίζουν οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά ενός παρελθόντος που δεν υφίσταται πια. Ενός παρελθόντος που μπορεί να μην είχες το κουράγιο ή τη δύναμη να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι. Μπορεί να μην είχες τα ψυχολογικά εφόδια να αδράξεις τη ζωή και να τη κάνεις δική σου. Τώρα, όμως, έχεις.
Παίξε με το χρόνο, ταξίδεψε στα λεπτά, άρπαξέ τον με το χέρι σου, να δεις που στη παλάμη σου χωρά. Κάνε ένα βήμα παραπέρα στο φανταστικό μονοπάτι που μόνο τα μάτια σου μπορούν να δουν. Φρόντισε κάθε μέρα να κάνεις και ένα βήμα παραπάνω. Στο κάτω κάτω τι είναι όλα αυτά που μας ορίζουν παρά κατασκευάσματα προς ανθρώπινη μεταχείριση…;! Ξύπνα! εσύ καθορίζεις το κόσμο σου, το μονοπάτι σου, την αλήθεια σου.
~ℒuna~
Photo by: despinaniki
topicap.wordpress.com 