Μονιμότητα, δυνατότητα, αμφιβολία. οριστικό και αόριστο.
Και εσύ κάπου στη μέση,
Ψάξε. Ψάξε τον εαυτό σου να βρεις,
γιατί σε λιγάκι θα χαθείς.
Στην άβυσσο της δυνατότητας, αδυναμίας, μονιμότητας, της τρέλας αυτής της μαζικής που τελικά μια καλο-παζαρεμένη φυλακή σ’ εμένα φαντάζει.
Ένα αίσθημα πηγάζει, από τα βάθη της ψυχής και απορείς.
Γιατί, γιατί υπάρχει, αφού γεμάτα είναι τα πάντα γύρω σου, με πράγματα, υλικά που και καλά ουσία μου προσδίδουν κύρος, αξιοπρέπεια και τα λοιπά στοιχειά, ώστε στην κοινωνική κλίμακα, στη θανατηφόρα σκάλα του φαίνεσθε ένα ακόμη σκαλί να ανέβεις.
Μήπως στην τελική με «λάθος» οδηγό πορεύεσαι;
Η φωνή αυτή η μελωδική που σιγοτραγουδά και από μέσα σου πηγάζει, ίσως κάτι να σου πει να προσπαθεί.
Ψάξε λίγο βαθύτερα η καρδιά σου τι θα πει. Ένα ένστικτο έχεις που απεγνωσμένα προσπαθεί να σου δώσει μια συμβουλή.
Με τη μονιμότητα, το σίγουρο, το πλαστικό και πλασματικό σύμπαν που έχεις βαλθεί να με πάθος να δημιουργείς , να ξέρεις μια μέρα μπορεί απλά να καταστραφεί, μια ρωγμή να δημιουργηθεί και όλο να καταρρεύσει.
Μην βασίζεσαι σε κάτι φαινομενικά μόνιμο που σε κλάσματα δευτερόλεπτου από τα χέρια σου μπορεί να ξεγλιστρήσει.
Μη δένεσαι με τη μονιμότητα συγκεκριμένων πραγμάτων και καταστάσεων, διότι πολύ απλά είναι κάτι που έρχεται και φεύγει.
Όλα ρευστά είναι , αμφίβολα και ανεξέλεγκτα.
Δες τα πράγματα αλλιώς και σταματά της επόμενη στιγμή να φοβάσαι , για να μην σου φύγει το τωρινό.
Ζήσε στο έπακρο το τώρα, την ουσία βρες και τίποτα ποτέ δεν θα μετανιώσεις δεν θα φοβηθείς. Για τη στιγμή θα ζεις και όταν αυτή τελειώνει την επόμενη στα μάτια θα κοιτάς και θα της χαμογελάς.
Με το μυαλό σου στο τώρα να περπατάς.
Μην αγκιστρώνεσαι σε πράγματα εξωτερικά, γιατί θα σε προδώσουν.
Αυτό το κάτι σταθερό , είναι κάτι που μέσα σου πρέπει να βρεις.
Διότι χαρά σε ξένα θεμέλια δεν βρίσκεις. Το σπίτι το δικό σου μέσα σου βασιλεύει και μονό εκεί την λάμψη σου την ουσία, την αλήθεια σου θα βρεις.
Μονό έτσι θα συνεχίζεις να ανθίζεις, όσο και να μαραθείς.
ℒuna
Photo by: jenni_elric
topicap.wordpress.com 