Ξαπλωμένος με το ελιξίριο της χαλάρωσής μου σκέφτομαι πώς θα γίνω ευτυχισμένος. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί το σκεφτόμαστε κάθε μέρα και περιτριγυριζόμαστε όλοι γύρω από την ευτυχία με τόση μανία.Το πρώτο θέμα που βρίσκω στην αναζήτησή της είναι η μη ύπαρξή της. Δεν υπάρχει, δεν χρειάζεται να υπάρχει και δεν είμαστε φτιαγμένοι για να υπάρχει. Όσο έχουμε προβλήματα κι εμπόδια θα εξελισσόμαστε, θα προσαρμόζουμε τα θέλω και τις ανάγκες μας. Ένα ευτυχισμένο ον δεν έχει ανάγκη για εξέλιξη. Όμως τα πάντα στο σύμπαν μας φθείρονται, άρα και η ευτυχία και η εξέλιξη, φυσικά. Όμως η εξέλιξη είναι η μόνη που σου διασφαλίζει «καλύτερη» θέση ως προς την αντιμετώπιση καταστάσεων. Εκτός αυτού, πώς είναι λογικό να μιλάς για ευτυχία ενώ είσαι σε κόσμο μη ευτυχισμένο;
Νομίζω ότι η ευτυχία θέλει προϋποθέσεις που ως ανθρωπότητα ούτε με κιάλια δεν τις βλέπουμε, πόσο μάλλον να τις έχουμε. Προσωπικά νομίζω ποικίλει η ευτυχία αλλά έχει βάση το θέλω και αυτό όλοι μας πρέπει να το προσέχουμε γιατί ο «επεξεργαστής» που έχει καθένας μέσα στο κρανίο του κάνει λάθη, φθείρεται, κολλάει… Οπότε ας κατηγοριοποιούμε τα θέλω μας ανάλογα με τους στόχους μας. Η ανάμειξη αυτών των δύο (των θέλω και των στόχων) ονομάζεται εξέλιξη.
Η πιο όμορφη γυναίκα ψυχικά, έξω είναι σαν τα μοναχικά βράδια που όταν ήσουν μικρός σε έβαζαν για ύπνο αλλά εσύ ονειροπωλούσες. Εξελίξου, προστατέψου, αγάπησε με τα όρια της ήρεμης σκέψης. Πιες για να καταστραφείς, να ξαναγεννηθείς όταν στο καθρέφτη θα βλέπεις ρωγμές στην καρδιά σου. Αφέσου στο θέλω σου όταν αυτό μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σου. Ανάγκη και θέλω είναι δίδυμα, μα όχι ομοζυγωτικά. Πώς φαίνεται αυτό; Γιατί η ανάγκη έχει πάντα λόγο ενώ το θέλω προτιμά να μην έχει συνήθως, απλά να συμβαίνει γι’αυτόν (τον λόγο). Για το θέλω. Για τη φυλακή της σκέψης.
Α, ρε, ευτυχία! Καλά να είσαι όπου και αν είσαι, αλλά εμείς δεν σε χρειαζόμαστε. Την εξέλιξη φώναξε, αυτήν που μαζί της ζούσα μέχρι να έρθει το ελιξίριο. Άλλα μεγάλη κουβέντα άνοιξα. Βάλε να δούμε κακής ποιότητας ψυχαγωγία αυτά είναι για τους φαντασμένους.
ΥΓ: Είμαι, ήμουν και θα είμαι.
₭όλιας
Photography credits: Panagiotis Vikatos
topicap.wordpress.com 