Το να αγαπάς με αφοσίωση έναν άνθρωπο που βλέπεις να διαλύεται, είναι σαν να κολλάς την γλώσσα σου στον πάγο. Αρχικά μουδιάζεις κι ύστερα τσουρουφλίζεσαι, μα ο άρρηκτος δεσμός δεν σε αφήνει να φύγεις. Δεν ήθελες στιγμή να φύγεις, έτσι κι αλλιώς. Δεν ξέρεις αν τελικά περνάς μέσα από πάγο ή φωτιά – ή και τα δύο- αλλά το βλέπεις, το νιώθεις. Το ζεις.
Όταν πληγώνεσαι γίνομαι θεριό ανήμερο, έτοιμο να κατασπαράξει οτιδήποτε σβήνει το χαμόγελό σου. Μα μετά θυμάμαι ότι είμαι στο κλουβί της ίδιας μου της έννοιας για σένα, αλυσοδεμένη με την επίγνωση ότι δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα, παρά μόνο να σου δίνω αγάπη. Ναι, στην αρχή αντιστέκομαι στα δεσμά, λυσσάω από τον πειρασμό να κουνήσω εγώ το μαγικό ραβδάκι και να έρθουν όλα ξανά στη θέση τους…
Όμως μόνο εσύ ξέρεις πώς να παλέψεις και να κερδίσεις, κι αν δεν ξέρεις θα το μάθεις στην πορεία. Κάποτε ήσουν εκεί για μένα, όταν μονομαχούσα με τους δικούς μου δαίμονες σώμα με σώμα. Τώρα ήρθε η σειρά μου και το σκοτάδι σου δε με τρομάζει – ποτέ δε με τρόμαξε. Μου δίνει το κουράγιο ο χώρος που έχεις στην καρδιά μου, αλλά και ο χώρος που έχω εγώ στη δική σου. Μην αφήσεις κανέναν και τίποτα να σε πείσει ότι πρέπει να προσφέρεις τη ζωή σου, με αντάλλαγμα το τέρμα κάθε πόνου.
Ξέρω ότι δεν θες να ακούς ότι χωρίς εσένα θα αδειάσει ένα χώρος στην καρδιά μου, που τον γεμίζεις μόνο εσύ ανάμεσα στα δισεκατομμύρια… Για αυτό βάζω φωτιά στην απόγνωσή μου, την κάνω φως στο τούνελ σου για να το δεις και να ελπίσεις. Για να δεις ότι αξίζει να υπάρχεις και να προχωρήσεις. Στο παραμικρό κάλεσμα -με τα λόγια, με τα μάτια, με την ψυχή την ίδια- θα τρέξω κοντά σου. Θα σε κρατάω γερά, θα σου δείχνω τι είσαι για μένα με όποιον τρόπο υπάρχει και δεν υπάρχει. Μην παραιτηθείς, απλώς ξεκουράσου για λίγο και μάζεψε δυνάμεις. Συνέχισε να πολεμάς και όσο κρατάει η μάχη εγώ θα είμαι εκεί, όποιοι άλλοι κι αν φύγουν από σένα τρομαγμένοι.
Τέλος, υποκλίσου στο τέλος της παράστασης και σίγουρα οι θεατές της ζωής σου θα σε χειροκροτήσουν θαμπωμένοι. Έτσι γίνεται πάντα μετά το πέρας της μάχης. Όλοι θυμούνται να σε σηκώσουν στα χέρια όταν το μόνο φανερό είναι η δόξα που τελικά κέρδισες. Όταν δεις πως δεν είμαι μέρος αυτής της μάζας, μην ψάξεις να με βρεις, γιατί ξέρεις πού θα βρίσκομαι. Όχι επάνω στη σκηνή, αφού αυτή είναι μόνο δική σου, αλλά ακίνητη στην πρώτη σειρά με μάτια μόνο για σένα.
Όταν με εντοπίσεις, θα καταλάβεις μέσα σε μια στιγμή από το βλέμμα μου τα πάντα. Δεν ήρθα στην πρώτη σειρά παρά μόνο στο φινάλε, για να καμαρώσω επιτέλους το γέλιο σου. Στην πραγματικότητα, βρισκόμουν κάπου αλλού από την αρχή χωρίς διάλειμμα. Εκεί που αγωνίζεσαι σκληρά πριν να λάμψεις, εκεί που βιώνεις μόνο την καθαρή αλήθεια.
Βρισκόμουν απλά στα παρασκήνια της ζωής σου, φύλακας άγγελος…
₭ΑΤΕΡΙΝÂ
Photography credits: Καρε Λια
topicap.wordpress.com 