Ξέρεις… Πάντοτε μου το έλεγαν. Μια ζωή αυτό έβγαινε από το στόμα όλων: «Να γίνεις καλύτερος» ή ακόμα «Ο καλύτερος». Πάντοτε αναρωτιόμουν, όμως, ποιος μπορεί να είναι αυτός ο «Καλύτερος». Πόσο ακριβώς αξίζει αυτή η θέση; Γιατί να μην είμαι όσο καλός επιλέγω; Το ταξίδι, αν γίνει, συνολικά θα με κάνει μόνο καλύτερο; Ή τον καλύτερο;
Καλύτερος, για μένα, είναι αυτός που έχει ψυχική ισορροπία, αναγνώριση από άλλους αλλά τη διαχειρίζεται παραγωγικά, ανταγωνίζεται με ευγενή άμιλλα, έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας τεχνικά, αλλά και στα πλαίσια του συναγωνισμού με άλλους.
Η άξια της θέσης ποικίλει, προφανώς, αλλά εγώ κατάλαβα κάτι. Άμα θες να φτάσεις να «καταξιωθείς» για να λες ότι το έκανες, μην προσπαθήσεις καν. Αν, όμως, αγαπάς το αντικείμενο, έχεις πάθος, τότε θεωρώ ότι θα φτάσεις το ταβάνι σου, που αυτό, θεωρώ, είναι και το νόημα. Διότι είναι παράλογο να κάνεις πράγματα έξω από τις δυνάμεις σου και όσο και αν μας ξενερώνει, έχουμε όλοι όρια στις δυνατότητες μας.
Αυτό όμως συμβαίνει για έναν και μόνο λόγο, πιστεύω. Για να υπάρχει ποικιλία και ευκαιρία επιλογής πολλών πραγμάτων. Γιατί η ύλη έχει κάποια στάνταρ στις αντοχές της και αμφιβάλω ότι κάποιος θα μείνει στα όρια και θα γίνει Ο Καλύτερος σε όλα.
Το ταξίδι προς στην θέση του καλύτερου είναι ανηφορική και με κόντρα αέρα. Καλύτερος ή όχι δεν το ξέρεις αν θα γίνεις -ίσως και υπό προϋποθέσεις, που υπόκεινται σε άλλο κείμενο. Μα θα το καταλάβει αυτός που ταξιδεύει. Τώρα αν κάνει κάτι καλά η όχι δεν τον κάνει καλύτερο σίγουρα, διότι μπορεί στο βωμό του ταξιδιού να θυσίασε την ψυχή και αυτό αυτόματα τον κάνει χειρότερο. Τέλος, γίνε αυτό που θα ήθελες με τους κανόνες των ρεαλιστικών στόχων σου.
₭όλιας
Photography credits: Panagiotis Vikatos
topicap.wordpress.com 