Τρέχουμε όλη την ζωή μας για να μην χάσουμε χρόνο. Λες και γίνεται να είναι χαμένος. Λέμε για χαμένα χρόνια, για χαμένους μήνες και δεν καταλαβαίνουμε το πιο απλό: ό,τι επιλέγεις δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι καλή ή κακή επιλογή. Όχι, δεν είσαι πίσω επειδή οι άλλοι πάνε πιο γρήγορα. Απλά έχω διαφορετικούς χρόνους ή, όπως ελπίζω εγώ, μεγαλύτερο ρόλο στο θέατρο της ζωής (ή έστω πιο δύσκολο). Ξέρεις, η κοινωνία μάς επιβάλει να επιλέξουμε την ζωή μας και να ζούμε βάσει των τάξεων και το φύλου μας.
Δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχολούμαστε με γενικεύσεις και ψεύτικες αντιλήψεις που μας καταστρέφουν τη σκέψη. Ας γίνουμε ελάχιστα πιο ρομαντικοί και ας πιστέψουμε ότι μπορούμε να είμαστε όπως πιστεύουμε, χωρίς λογοκρισία και εξωτερικές παρεμβολές, δίχως τη σκέψη ότι θα μας πουν κάτι. Ας γίνουμε τα όνειρά μας. Θέλω από όλους μας να βάλουμε μια πέτρα για το κάστρο της διαφορετικότητάς μας. Θέλω να μην ντρέπεται κανείς για αυτό που είναι. Τέλος, θέλω να είμαστε εμείς.
₭όλιας
Photography credits: Despina Niki
topicap.wordpress.com 