Έχω πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Αυτό που μου ανταποδίδει το ερευνητικό βλέμμα από τον καθρέφτη ίσως να είναι μόνο ένας μανδύας που τα καλύπτει προστατευτικά. Γιατί με κάποιο ρούχο πρέπει να κυκλοφορώ, σωστά;
Αν κάποιος κοιτάξει τα μάτια μου, ή αλλιώς τα ανοίγματα του ρούχου μου, βλέπει και κάτι άλλο. Για την ακρίβεια, ο κάθε άνθρωπος που θα συναντήσουμε βλέπει αυτό που θέλει, ή έστω αυτό είναι προετοιμασμένος να δει.
Πόσα πρόσωπα θα δει ο περαστικός; Οι γονείς, τα αδέρφια, οι κολλητοί; Οι φίλοι, η παρέα, οι καθηγητές, οι μέντορες μου; Ο σύντροφός μου; Τα άτομα που κάποτε ήταν στη ζωή μου; Κάθισα ποτέ να συλλογιστώ, άραγε, πόσα διαφορετικά άτομα με έχουν γνωρίσει; Ίσως κάθε άτομο βλέπει και ένα διαφορετικό πρόσωπο σε εμένα.
Πόσα είναι τελικά τα πρόσωπά μου; Μήπως είναι όσα και τα άτομα που συνάντησα; Καθένας τους άλλωστε μου εμπνέει και κάτι διαφορετικό. Εγώ εμπνέεω στον καθένα και κάτι διαφορετικό. Πόσα από αυτά τα πρόσωπα είναι αληθινά; Μήπως όλα; Μήπως κανένα;
Κι όταν δε με βλέπει κανείς… ποιο πρόσωπο έχω;
Ίσως όμως να μην έχουν τόση σημασία όλες αυτές οι ερωτήσεις. Η ανθρώπινη ψυχή είναι από τα πιο πολύπλοκα και συναρπαστικά πράγματα. Ο εαυτός μας λοιπόν έχει πολλές πτυχές, και είναι απόλυτα λογικό κάθε άτομο στον κύκλο μας να βλέπει μία ή περισσότερες. Μπορεί να είναι προσαρμοσμένες στην κατάσταση, ή απλώς απόλυτα αληθινές.
Για κάποια από τα πρόσωπά μας είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι, άλλα μας τρομάζουν. Άλλα ίσως τα θάβουμε βαθιά, προσπαθώντας να ξεχάσουμε την ύπαρξή τους. Κανείς δεν έχει μόνο ευχάριστα πρόσωπα – αυτό είναι ανέφικτο. Κανείς δεν έχει καταφέρει να μην έχει και κάποια προσωπεία πάνω από τα πρόσωπά του. Άλλοτε τα πρόσωπά μας φωτίζονται, άλλοτε παίρνουν τη σκυτάλη τα άλλα, εκείνα τα σκοτεινά.
Όλα μας τα πρόσωπα όμως ενώνονται για να φτιάξουν αυτό το μοναδικό, αξιαγάπητο σύνολο που είμαστε. Στο χέρι μας είναι να το προσαρμόσουμε όπως θέλουμε, να το εξελίσσουμε πάντοτε και να έρθουμε σε ειρήνη με αυτό. Ας κάνουμε μια αγκαλιά όλα μας τα πρόσωπα κι ας θυμηθούμε ποιοι άλλοι τα αγαπούν. Ας δείξουμε και στα πρόσωπα των άλλων ατόμων που αγαπάμε, ότι τα αποδεχόμαστε σε όλες τους τις φάσεις.
Αν είμαστε τυχεροί, δεν είμαστε αληθινοί μόνο όταν μένουμε μόνοι μας. Κάποια εκλεκτά άτομα βλέπουν τα πρόσωπά μας όπως ακριβώς είναι. Αν είμαστε ακόμα πιο τυχεροί, τα αγαπούν κιόλας! Μα το πιο σημαντικό είναι να τα αγαπάμε εμείς πρώτοι.
Να αγαπάμε την αλήθεια των προσώπων μας.
₭ΑΤΕΡΙΝÂ
Photography credits: Mary Zacharaki
topicap.wordpress.com 