Έχουν βγει έρευνες που δείχνουν συσχέτιση της ενασχόλησης με τα social media και της καταθλιπτικής διάθεσης. Σε απλά ελληνικά, βγάζει νόημα. Σκέψου ότι εσύ κάθεσαι σπίτι με άλουστο μαλλί, παράταιρες κάλτσες και πιτζάμες τρία νούμερα μεγαλύτερες και δεν έχεις χρόνο, παρέα, λεφτά ή όλα τα παραπάνω για να βγεις και αποφασίζεις να χαζέψεις τα στόρυ στο instagram. Βλέπεις κόσμο που ποστάρει φωτογραφίες από φαγητά, εξόδους και γενικά τις σούπερ ζωές τους και σε πιάνει η μαυρίλα σου. Ναι, κι ας ξέρεις ότι είναι απλή χρυσόσκονη χωρίς κάτι πολύτιμο από κάτω, κι ας μην έχεις πρόβλημα με τις καλτσούλες, τα πιτζαμάκια και το Netflix.
Ας το πάμε σε χριστουγεννιάτικη βερσιόν, ακόμα χειρότερα δηλαδή. Βλέπεις φαντασμαγορικές εξόδους, λουκούλλεια γεύματα, πυροτεχνήματα και δε συμμαζεύεται, και πιάνεις τον εαυτό σου να θεωρεί τις δικές του γιορτές βαρετές και συνηθισμένες. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των σόσιαλ: μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις αυτό που θεωρητικά έχεις προετοιμαστεί να αντιμετωπίσεις. Το τριπάκι της σύγκρισης.
Δε θα υποκριθώ ότι δεν είναι ωραίο να βγεις και να ανεβάσεις ένα ωραίο στόρυ ή μια πετυχημένη φωτογραφία, ιδιαίτερα σε ειδικές περιστάσεις και γιορτές. Σε όλους (σχεδόν) αρέσει και δεν είναι κακό. Άλλο, όμως, να κάνεις κάτι και να το ανεβάσεις, και άλλο να κάνεις κάτι για να το ανεβάσεις. Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο, αλλά το σκεπτικό είναι τελείως διαφορετικό. Αναπόφευκτα κάποιος που σκοπός του είναι να ανεβάσει κάτι περισσότερο από το να περάσει καλά, υποσυνείδητα θέλει να διατυμπανίσει αυτό που κάνει και θα νιώσει αρνητικά συναισθήματα αν δει κάποιον με “καλύτερες” δημοσιεύσεις.
Τα Χριστούγεννα, δε, σχεδόν επιβάλλεται να “μπεις στο γιορτινό πνεύμα” και να περάσεις καλά, φροντίζοντας -βεβαίως- να το απαθανατίσεις. Ακόμα κι αυτός που δε γουστάρει, ας πούμε, να πάει σε κέντρα και μπουζούκια, όταν τα βλέπει δημοσιευμένα νιώθει άθελά του ένα αίσθημα κατωτερότητας – ή μάλλον, ότι κάτι πάει στραβά με το άτομό του.
Γιατί; Ποιος το επιβάλλει και με ποιο κριτήριο; Τι φάση κι αυτή με τα σόσιαλ να θέλουμε να δείχνουμε όλοι το ίδιο; Γιατί να πρέπει να νιώθουμε κάπως όταν αποκλίνουμε από τα συνηθισμένα; Και γιατί, στην τελική, να μη νιώθει ο καθένας μας ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει, χωρίς να σκέφτεται πώς θα φανεί προς τα έξω;
Θα περάσω όπως θέλω εγώ τα Χριστούγεννα και όχι όπως μου επιβάλλουν οι διαφημίσεις, η κοινωνία, τα σόσιαλ ή οποιοσδήποτε. Θα περάσω όπως θέλω την καθημερινότητά μου, χωρίς να σκέφτομαι για οτιδήποτε κάνω αν θα ήταν καλό στόρυ στην αρχική των άλλων. Θα το δουν για λίγο και θα το προσπεράσουν, αλλά εμένα είναι κάτι δικό μου.
Ναι, μας αρέσουν λίγα παραπάνω πυροτεχνήματα και ειδικά τα Χριστούγεννα. Ακριβώς όμως επειδή είναι πυροτεχνήματα, λάμπουν για λίγο και μετά σβήνουν. Αυτά που μένουν, βρίσκονται βαθύτερα. Για αυτό και είναι δυσκολότερο να τα βρούμε, αλλά αξίζουν τον κόπο.
₭ΑΤΕΡΙΝÂ
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 