23:05
Κρατάω αγκαλιά μια εξάδα Άλφα από το περίπτερο. Στην άκρη του χείλους μου στέκεται κολλημένο ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο. Προχωράω μόνη μου στην παλιά πόλη και ο γαμημένος ο αέρας τρυπάει το στήθος μου σαν να μου χώνουνε βελόνες μες στη σάρκα, ε εντάξει, υπερβολή. 23:05 το βράδυ και η πόλη εντελώς άδεια. Οι αστοί κοιμούνται και οι εργάτες κλαίνε σε μικρά δωμάτια. Προχωράω και εγώ σαν την ηλίθια μπας και πέσω πάνω σε κάναν άνθρωπο και τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Στο επόμενο τετράγωνο ίσως και να συμβεί. Όταν τον δω θα τον κοιτάξω αρχικά λίγο στα μάτια και θα τον ακουμπήσω με την άκρη του δαχτύλου μου να δω αν σπάει. Αν δε σπάει καλώς, αν σπάει όμως ακόμη καλύτερος. Θα ξοδέψω μερικά ακόμη δευτερόλεπτα εκεί και μετά θα χώσω τη μούρη μου μέσα στο άθλιο μουσταρδί μπουφάν του. Σκοπός είναι να μην μπορώ να πάρω ανάσα και η ανάσα να μην μπορεί να πάρει εμένα. Κάθομαι στο πρώτο σαπισμένο παγκάκι που βρίσκω μπροστά μου και διαταράσσω την ησυχία με το άνοιγμα της πρώτης μπύρας. Όλη η εξάδα δικιά μου. Ίσως τη μοιραστώ κάποια στιγμή με κάποιον άγνωστο με μουσταρδί μπουφάν.
Προς το παρόν,
στην υγειά μου.
11:18
Βαρέθηκα να γράφω ιστορίες που ξεκινάνε με καφέ και ηλιόλουστα πρωινά. Μάλλον γι’ αυτό σήμερα έχει μια αδιάφορη μουντίλα ο ουρανός και εγώ στύβω πορτοκάλια, μέσα στο 25 τετραγωνικών πολυτελές κουτί μου. Βιταμίνη C φωνάζει η μαμά στο ακουστικό, λες και δεν ήταν ήδη αρκετά κλισέ αυτό το πρωινό. Ίσως σηκώθηκα με κέφι. Σήμερα θα διαβάσω, θα πιώ τις βιταμίνες μου και θα πω ψέματα στον εαυτό μου πως έχω άλλη μια ευκαιρία. Ουπς… Μάλλον θα μου έπεσε κάπου μαζί με την αγαπημένη μου κουβέρτα και την αγνότητα που είχα σαν παιδί. Κοιτάω λίγο από δω, λίγο από ‘κεί… Γάμησέ το. Ευκαιρίες θα βρω κι άλλες, ή τέλος και πάντων θα με βρούν αυτές. Δεν είναι και η μέρα μου μάλλον και ο ουρανός βγάζει ήλιο και εγώ έχω την ανάγκη να πετάξω τον χυμό στο τοίχο και να επιστρέψει πίσω στα χέρια μου ως καφεΐνη ή νικοτίνη ή τέλος πάντων κάτι που να σε θυμίζει. Κατάλαβέ με. Τα πορτοκάλια δεν ήταν ποτέ για μένα.
Υ.Γ.: Με συγχωρείτε αν το κείμενο περιέχει τοποθέτηση προϊόντος.
Απλά οι Άλφα γαμάνε.
Μαρίζα
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 