Το σώμα, ουσιαστικό ή «ουσιαστικό», ένα σώμα.
Το σώμα είναι ζωντανό, το σώμα μου είναι εγώ και το σώμα σου είναι εσύ.
Το σώμα, μια μικρή ιστορία. Κάθε σώμα έχει. Ζούμε σε ένα κόσμο που θεωρούμε το
σώμα κάτι ξεχωριστώ από εμάς σαν έναν έτοιμο πηλό που εμείς έχουμε την
δυνατότητα να επεξεργαστούμε στο ελάχιστό. Τα πάντα είναι αμφίβολα. Ο κόσμος
και τα σώματα θα ήθελα να μοιάζουν με φωτογραφίες του André Kertész, ασύμμετρες ποιότητες και βαθιές καμπύλες, κάπως διαστρεβλωμένες εικόνες αλλά
όχι πραγματικά. Γραμμές χωρίς κατεύθυνση σαν δήλωση. Η γραμμές τώρα μου
θυμίζουν τεντωμένο σκοινί. Ενοχή, ντροπή, φόβος και αγωνία.
Το σώμα έχει τεντωθεί και έχει μαζευτεί. Σώματα πονεμένα και τσαλακωμένα.
Σώματα πεινασμένα για εμπειρίες και βίωση για αλήθειες, για επαφή, οικειότητα
και σύνδεση. Για αισθήσεις και αισθήματα. Για συγκινήσεις που κάνουν το δέρμα να
αποσυντονίζεται, όχι ένα όριο ή κάτι φοβικό. Το σώμα δε μας φέρει, ούτε το
φέρουμε. Το κάνουμε μαζί. Πλεγμένα πεδία ύπαρξης, συγκοινωνούν. Το μέσα ως
έξω και το έξω ως μέσα. Ο όγκος της ύπαρξης είναι ακριβώς όγκος, όχι διαφάνεια.
Αυτό βέβαια είναι μια δύσκολη επιλογή. Ένα μονοπάτι δύσκολο, καθώς
περιτριγυριζόμαστε από ματιές έως ότου μεταμορφωθούμε σε ένα καλειδοσκοπικό
μωσαϊκό από ματιές και χαθούμε κάπου ανάμεσα.
Αόρατα δεσμά που μας κλέβουν ζωτικότητα. Πολύχρωμα δεσμά που μας ορίζουν.
Ένας τόπος φτιαγμένος από πολλούς και όχι από έναν. Φυσικά αυτή είναι η ζωή,
αυτός είναι ο κόσμος, είναι μια εμπειρία μια ανταλλαγή ένας διάλογος μια κίνηση.
Μια συνεχή σωματική και εμπειρική και αισθητική κίνηση . Ναι, μια ανταλλαγή
όμως μεταξύ ολοτήτων, συνθέσεων και όχι μια ανταλλαγή μεταξύ ημιτελών
μονάδων.
Το σώμα είναι βίωση. Έρχεται από μέσα προς τα έξω (και από έξω προς τα μέσα).
(Confusing)
Του μπι κοντινιουντ
Photography credits: Mary Jane
topicap.wordpress.com 