Στη γη του δήμου,
ο δήμος ο πραγματικός μαζί με τη γη παραγκωνίζονται.
Για της ενέργειας την «ανάγκη».
Παντού στάχτη όμως
οι ηγεμόνες όλα σωστά τα καναν’, λεν’.
Βήμα βήμα θα το όλο κτήσουμε ξανά,
για του μέλλοντος την ύπαρξη
Δίνουμε ό,τι έχουμε και δεν φτάνει,
αυτός είναι ο αιώνιος πόλεμος των «από κάτω»
Αφού ξέρεις για ποιους μιλάω,
γι’ αυτούς που δεν ζούν’, μόνο επιβιώνουν.
Έκοψα την ποίηση κι αυτή μου άστραψε δυο «φούσκους» να ξυπνήσω
Πώς αλλιώς να επηρεάσω;
Καλά τα κείμενα αλλά η μαγεία στην ποίηση υπάρχει,
όπως και «καλή» η κυβέρνηση αλλά τους πολίτες εν τέλη
ο «μπακάλης» ζυγίζει
Δεν παρακινώ σε τίποτα,
μα απάντηση λογικό θα είναι να ‘ρθεί
Όχι από μένα, εγώ εξ ορισμού δεν αντέχω,
δεν το ‘χω,
όσο και αν θα ‘θελα
Από τους έτσι, τους δικούς μου(μας),
από αυτούς που το θράσος τους,
τους ξεπερνάει σε μπόι…
Photography credits: El
topicap.wordpress.com 