Η προσφώνηση
είν’ για τους αδύναμους∙
‘γω σε κοιτάζω.
Ωραία ποινή∙
να σ’ αγαπώ έγινε
η φυλακή μου.
Κλειστά μπαούλα,
έρωτες σφραγισμένοι
με βουλοκέρι.
Τα δεσμά σπάσε,
χείλη σφιχτά∙ φίλα τα
για τίτλους τέλους.
Μου είχες τάξει
αιώνια αγάπη,
μα δε ζω αιώνες.
Στα ονείρατά μου
κραυγές άγριων ενστίκτων
θα σε βαφτίζουν!
P.S.: Ντράπηκε ο Θεός
τους δημιουργούς ηδονών:
θνητά τα χέρια………Σου∙
Photography credits: Bookaterian
topicap.wordpress.com 